Bazylika archikatedralna w Wilnie

Relacja z autokarowej pielgrzymki na kresy

„WDZIĘCZNI BOGU I NASZYM BOHATEROM ZA STULECIE ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI”, RODAKOM NA LITWIE I BIAŁORUSI, 8 – 17 wrzesień 2019 r.

Galeria zdjęć

Pielgrzymka została zorganizowana przez Ks. Mariana Kopko – kustosza Sanktuarium NMP w Krzeszowie oraz przez mgr Józefa Wilczaka – przewodnika z Głogowa.
W pielgrzymce udział wzięły 44 osoby,  w tym 7 kapłanów i 2 kierowców z Kamiennej Góry.

TORUŃ, GIETRZWAŁD, SUWAŁKI

Pierwszą odwiedzaną miejscowością był Toruń. Nawiedziliśmy Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i Św. Jana Pawła II, gdzie odprawiona została Msza św. przez duszpasterza O. Władysława Budziony CSsR. Po Mszy św. Kustosz Sanktuarium O. Andrzej Laskosz CSsR przedstawił historię budowy Sanktuarium oraz postacie na panteonie świątyni.

Przed wjazdem do Gietrzwałdu przewodnik Józef Wilczak  przedstawił historię objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie, które jako jedyne w Polsce zostały uznane przez Kościół.  Matka Boża objawiała się dwóm dziewczynkom Justynie Szafrańskiej (13 lat) i  Barbarze Samulowskiej (12 lat) w okresie od 27.06 do 26.09.1877 r. Z Gietrzwałdu przejechaliśmy do Suwałk. Urzekły nas piękne okolice, przyroda zabarwiona pierwszymi oznakami jesieni. Mijaliśmy miejscowości dobrze zagospodarowane i zadbane. W Suwałkach (Podlasie) w Hotelu Hańcza czekał nas pierwszy nocleg. Nazajutrz kierujemy się w kierunku Litwy do Kowna. Przekroczenie granicy polsko- litewskiej przebiegło bez problemów.

LITWA: KOWNO, SZYDŁÓW i TROKI

W Kownie przewodnictwo przejęła Pani Regina – Polka, emerytowana nauczycielka. Jej wiedza historyczna i geograficzna okazała się imponująca. Pani Regina oprowadzała nas po Starym Mieście przekazując historię miasta i omawiając okres pobytu Adama Mickiewicza. Kowno jest drugim największym miastem na Litwie, liczy 600 lat. W okresie XX-lecia międzywojennego było stolicą Litwy. Położone jest u zbiegu rzek Wilii i Niemna. Najciekawsze miejsca Starego Miasta to rynek, ratusz nazywany Białym Łabędziem, który łączy kilka stylów. Obecnie w ratuszu mieści się Pałac Ślubów, a w jego piwnicach Muzeum Ceramiki. Kolejnym ciekawym elementem są budynki zlokalizowane dookoła ratusza, w których zachowała się oryginalna zabudowa. Wiele z tych budynków zmieniło swoje pierwotne przeznaczenie.

Kolejny punkt zwiedzania to Bazylika archikatedralna p.w. św.św. Apostołów Piotra i Pawła. Największy obiekt sakralny w stylu gotyckim w całej Litwie. Powstał w XV w. Był wiele razy przebudowywany. Ołtarz główny bazyliki pochodzi z 1755 roku i przedstawia ukrzyżowanie Pana Jezusa w otoczeniu 12 apostołów.

Sanktuarium Matki Bożej na Żmudzi (obecnie Litwa)

Jedziemy następnie do Starych Troków – które było siedzibą księcia Giedymina. Książę Kiejstut, który odziedziczył tę siedzibę, przeniósł ją, ze względów strategicznych, na półwysep oblany wodami jezior wznosząc na nim drewniane zamczysko. Za czasów jego panowania rozwój miasta nabrał tempa. Tu dorastał syn Kiejstuta – Witold. Kiedy Witold objął władzę, rozbudował zamek na półwyspie (wedle relacji w swoim złotym okresie potężna budowla miała 11 baszt), a przede wszystkim rozkazał postawić nowy- na wyspie na jeziorze Galwa. Postawiono zamek ceglany. Witold miał tu swoją siedzibę. Po jego śmierci miasteczko zaczęło tracić na znaczeniu na rzecz Wilna, choć sam zamek skutecznie opierał się atakom Krzyżaków, dla obrony przed którymi został zbudowany. Kres jego świetności położyły wojny z Rosją w XVII wieku, kiedy to zresztą został też zniszczony zamek na półwyspie.

Na uwagę zasługuje również kościół farny p.w. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, w którym znajduje się obraz Matki Bożej Trockiej, słynący z cudów oraz Cerkwia Najświętszej Bogurodzicy.

Karaimowie – osiedlił ich w  Trokach Książe Witold sprowadzając z Krymu. Fundamentem ich wiary jest Dekalog, najważniejszym prorokiem – Mojżesz, dniem świętym – sobota. Spokrewnieni z ludami tureckimi. Słynęli z uczciwości, znali się na leczeniu, rzemiośle czy uprawie roli. Karaimowie dostali ziemie położone najbliżej zamku i obietnicę, że będą mogli zachować swoją tradycję, kulturę i religię.

WILNO, PIKIELISZKI

Wilno - pomnik Adama Mickiewicza

Wilno – Pod pomnikiem Adama Mickiewicza

Dzień 11 września 2019 r. rozpoczęliśmy wcześnie rano Mszą św. w kaplicy Ostrobramskiej Królowej Korony Polskiej – Matki Bożej Miłosierdzia. Każde spotkanie z Matką Bożą Ostrobramską poruszało nasze serca i umysły. Zawierzyliśmy Jej nasze trudne i bolesne sprawy. Po Mszy św. przemieściliśmy się na cmentarz na Rossie. Pan Józef Wilczak przy grobie Matki i Sercu Marszałka Józefa Piłsudskiego nakreślił krótki rys historii grobu i cmentarza. Wspomniał o działalności Marszałka oraz o zabitych, którzy bronili Wilna. Nad grobem nasza wspólnota pielgrzymkowa odśpiewała pieśni: Legiony, Rotę i Polskie Kwiaty. Był to moment bardzo wzruszający. W niejednym oku pojawiła się łza. Aby kontynuować temat J. Piłsudskiego przejechaliśmy do folwarku Zułowo, gdzie urodził się (5 grudnia 1867 r.) i spędził dzieciństwo Józef Piłsudski. Po pożarze folwarku rodzina Piłsudskich przeniosła się do Wilna. Kary nałożone na Bronisława Piłsudskiego (brata Józefa) za planowany zamach na cara Aleksandra III zmusza rodzinę do sprzedaży majątku.

Pikieliszki – to dworek oddalony o 16 km od Wilna. W latach 1930-1934 był własnością Aleksandry i Józefa Piłsudskich. Pełnił funkcję ich letniej rezydencji. Po śmierci Marszałka (12 maja 1935 r.) w roku 1940 został znacjonalizowany, a po II wojnie światowej był wykorzystywany przez różne instytucje. Obecnie dworek jest wyremontowany, mieści się w nim miejscowa biblioteka oraz oddział Centralnej Biblioteki Samorządu Rejonu Wileńskiego.

W Wilnie zwiedziliśmy katedrę wileńską, której pełna nazwa brzmi: Bazylika Archikatedralna św. Stanisława i Władysława. Położona jest w historycznym centrum Wilna, pełni rolę najważniejszego kościoła Litwy. O jej roli dla litewskiej i polskiej kultury zadecydowały wydarzenia, jakie się w niej odbywały: synody, pogrzeby biskupów i rodziny królewskiej a także pogrzeby magnatów oraz uroczystości państwowe.

W podziemiach kaplicy znajduje się krypta królewska, w której mieszczą się szczątki Aleksandra Jagiellończyka, dwóch żon Zygmunta Augusta – Elżbiety i Barbary, a także urna z sercem Władysława IV Wazy. Na ołtarzu w sarkofagu zostały złożone relikwie patrona Litwy – św. Kazimierza.

Antokol – nawiedzenie kościoła św. Piotra i Pawła (perła baroku; świetna akustyka), który ufundowany został przez Michała Kazimierza Paca – hetmana wielkiego litewskiego w II poł. XVII w.  Kolejnego dnia nawiedziliśmy kaplicę Sióstr Miłosierdzia Bożego przy ul. Rossa, w pobliżu cmentarza. Została tam odprawiona Msza św. I skierowaliśmy się w stronę granicy litewsko-białoruskiej.

BIAŁORUŚ: OSZMIANY, HORODNIKI

Na terenie Białorusi do pielgrzymki dosiadł się Pan Andrzej Wronka, znany nam świecki  teolog.  Polak mający również swój domek na Białorusi.  Będzie naszym przewodnikiem po Białorusi. Pierwszą odwiedzaną przez nas miejscowością na tym terenie są Oszmiany, gdzie czekał na nas proboszcz ks. prałat Jan Puzyna oraz parafianie, którzy przygotowali dla grupy posiłek. Tam nawiedziliśmy kościół p.w. św. Michała Archanioła. Ks. Jan przedstawił historię kościoła. Obecny murowany kościół p.w. św. Michała Archanioła powstał w latach 1900–1906 ze składek wiernych. W latach przedwojennych w tym kościele znajdowała się tablica upamiętniająca rzeź mieszkańców Oszmiany z 1831 r. oraz pocisk wmurowany w boczną nawę, którym wojsko carskie rozbiło drzwi do kościoła dominikańskiego. W kościele znajduje się cudowne tabernakulum, które po 75 latach wróciło do świątyni.

Proboszcz wskazał nam Horodniki gdzie na cmentarzu znajduje się kaplica grobowa p.w. Matki Bożej Szkaplerznej, grób Śniadeckich (1864 r.) i groby zamordowanych AK-owców m.in. Jana Gałgowskiego 1910-10.06.1944 r, Bronisława Alekszuka zm.10.06.1944 r. – 21 lat, Stanisława Zdziarskiego zm.10.06.1944 r. 21 lat.

HOLSZNY, WSIELUBIE

Horodnik prezejechaliśmy do Holszan. Nawiedziliśmy Kościół p.w. św. Jana Chrzciciela. Klasztor razem z kościołem zbudowany został w 1618 r. Fundatorem był Paweł Stefan Sapieha. W II poł. XVIII w. świątynię przebudowano. Klasztor franciszkanów działał do kasaty w 1832 r., a kościół pozostał czynny jako parafialny. Zamknięty został przez władze sowieckie po II wojnie światowej. Obecnie świątynia znowu jest czynna. W 1990 r. wrócili tu franciszkanie konwentualni. Cennym zabytkiem zachowanym w kościele jest iluzjonistyczne malarstwo w ołtarzu głównym oraz unikatowy obraz św. Kazimierza. Prace konserwatorskie malowidła ołtarzowego, sfinansowane zostały w latach 2006-2008 ze środków Programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Ochrona dziedzictwa kulturowego za granicą”, na wniosek Muzeum Narodowego w Warszawie.

Następna odwiedzana przez nas miejscowość to Wsielubie. Tam nawiedziliśmy kościół p.w. św. Kazimierza. Świątynię ufundował w I poł. XV w. Jan Niemira koniuszy Wielkiego Księstwa Witolda, właściciel dóbr Wsielub, którego patronem był św. Jan Chrzciciel. Kościół przechodził różne, trudne sytuacje: przebudowy, rekonstrukcje, zmiany stylów, zmiany właścicieli, zamknięcia. Odrodzenie kościoła nastąpiło dopiero w latach 90-tych XX w. Kościół ponownie został wyświęcony w 2002 r. i funkcjonuje p.w. św. Kazimierza. Historię kościoła przedstawił proboszcz ks. Witalij Cybulski pochodzenia polskiego, który studiował w Krakowie.

NOWOGRÓDEK

Zostajemy zakwaterowani w Domu Pielgrzyma. Przed śniadaniem uczestniczymy we Mszy św. w Kościele p.w. św. Michała Archanioła. Po śniadaniu odbyliśmy spacer po miejscowości i poznawaliśmy jej historię. Nowogródek – miasto na Białorusi, położone w dorzeczu Niemna na Wyżynie Nowogródzkiej. Jego początki sięgają X wieku. Niespełna wiek później Nowogródek został najechany i zniszczony przez Tatarów. Miasto bardzo szybko podniosło się z ruin, wybudowano drewniany zamek, w którym bardzo często gościł sam wielki książę litewski Mendog (XIII w.). To właśnie za jego rządów zjednoczone zostały księstwa litewskie, a Nowogródek stał się główną siedzibą księcia i faktyczną stolicą Litwy. W I poł. XIII w. Mendog wraz ze swą żoną Martą przyjął chrzest w obrządku łacińskim, a rok później koronował się na króla Litwy. W 1314 roku Nowogródek był bezskutecznie oblegany przez wojska komtura krzyżackiego Henryka von Plotzke. Zdobycie udało się dopiero Konradowi Wallenrodowi. Największy rozkwit miasta nastąpił w drugiej połowie XVI wieku. Po III rozbiorze Rzeczypospolitej miasto zostało przejęte przez Rosję. Wkrótce potem Nowogródek utracił znacznie na rzecz pobliskich Baranowicz. W granice Polski miasto powróciło dopiero w 1920 roku po zwycięstwie wojsk polskich nad armią bolszewicką. Po II wojnie światowej Polska ponownie utraciła Nowogródek na rzecz Związku Radzieckiego. Dziś miasto znajduje się na terenie powstałej po rozpadzie ZSRR  – Białorusi.

Zwiedziliśmy ciekawe ruiny średniowiecznego zamku. Warownia wzniesiona została na przełomie XIV i XV wieku na polecenie księcia Witolda. Zamek zniszczony został w 1706 r. przez Szwedów. Z tej niegdyś potężnej warowni do czasów obecnych zachowały się jedynie pozostałości dwóch wież. W pobliżu wznosi się kopiec oraz pomnik Adama Mickiewicza. W sąsiedztwie wzgórza zamkowego znajduje się także okazały kościół farny p.w. Przemienienia Pańskiego i dwanaście Sióstr Męczennic. W jej wnętrzu warto zwrócić uwagę na usytuowany w bocznej kaplicy uwieczniony przez Mickiewicza, w inwokacji do Pana Tadeusza, cudowny obraz Matki Bożej Nowogródzkiej i obraz przedstawiający św. Michała Archanioła (patrona miasta) oraz znajdującą się w kaplicy Bożego Ciała marmurową tablicę konsekracyjną z 1621 r. Kościół parafialny został zamknięty przez komunistów w 1948 r. Zwrócony wiernym w 1992 r. i przebudowany w 1997 r.

Z Nowogródkiem związana jest bohaterska historia Sióstr Nazaretanek. W 1943 r. 120 osób aresztowanych przeznaczono do rozstrzelania. Siostry zgłosiły się na gestapo by ofiarować swoje życie za aresztowanych. Karę śmierci zamieniono aresztowanym na roboty w Niemczech (zatrzymanych wywieziono 24 lipca 1943 r., a nielicznych uwolniono). Wszyscy wywiezieni przeżyli wojnę. Siostry zostały wezwane 31 lipca 1943 r., a następnego dnia bez sądu i wyroku zostały rozstrzelane w pobliskim lesie. 9 marca 1945 w kościele farnym pochowano szczątki 11 sióstr nazaretanek. Zostały beatyfikowane przez papieża Jana Pawła II 5 marca 2000 r. w Rzymie na Placu św. Piotra. Nawiedziliśmy miejsce stracenia S. Nazaretanek oznaczone Krzyżem i stosownym napisem.

W Nowogródku został ochrzczony i spędził dzieciństwo największy polski wieszcz i działacz polityczny Adam Mickiewicz (1798-1855). W mieście znajduje się wybudowany w drugiej połowie XIX wieku Dworek Mickiewiczów. Powstał on w miejscu starego dworu spalonego w XVII wieku, w którym Mickiewicz spędził swoje dzieciństwo i szkolne lata. Obecnie mieści się w nim muzeum poświęcone wieszczowi. Zwiedziliśmy Muzeum w Nowogródku i Dworek na Zaosiu, do którego Adam Mickiewicz przyjeżdżał na wakacje.

MIR, STARE WASILISZKI

Mir to niewielkie miasteczko w środkowej Białorusi, położone przy trasie łączącej Mińsk z Baranowiczami. Główną atrakcją turystyczną jest tu jeden z największych i najlepiej zachowanych kompleksów zamkowych w całej Białorusi. Jego budowę rozpoczął na przełomie XV i XVI wieku ówczesny starosta lidzki i kowieński Jerzy Iwanowicz Ilinicz herbu Korczak. W 1568 r. warownia przeszła na własność Radziwiłłów, którzy rozbudowali ją w stylu renesansowym. Na początku XVIII w. zamek został dotkliwie zniszczony przez Szwedów. Odbudowany, stał się wkrótce jedną z ulubionych rezydencji wojewody wileńskiego, magnata Karola Stanisława Radziwiłła herbu Trąby (1734-1790). Na początku XIX wieku w czasie wojen napoleońskich zamek wielokrotnie był świadkiem wielu potyczek i bitew pomiędzy wojskami carskimi i francuskimi. Po tych wydarzeniach zaniedbany i ostatecznie opuszczony, zaczął stopniowo popadać w coraz to większą ruinę. Obecnie w pełni odrestaurowany zamek udostępniony jest dla zwiedzających. Rezydencja położona jest nad malowniczym stawem, na którego brzegu rozciąga się malowniczy park o powierzchni 25 ha. W 2000 roku zespół zamkowy w Mirze został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Stare Wasiliszki to odrębna parafia kościoła rzymskokatolickiego. Historia parafii datuje się od XV w. Stary kościół uległ spaleniu. Z inicjatywy okolicznych parafian wybudowano w latach 1897-1905 nowy, murowany kościół neogotycki, który dziś – położony, jak cała wieś, na niewielkim wzniesieniu – góruje nad okolicą. Kościół uzyskał miano Bazyliki p.w. św. św. Apostołów Piotra i Pawła. Proboszcz o. Michalita przedstawił rys historyczny Kościoła. W świątyni tej został ochrzczony Czesław Niemen. Bardzo ważnym obiektem w Wasiliszkach jest właśnie dom rodzinny Niemena, który urodził się tu 16.02.1939 r. Dom odwiedzany jest tłumnie przez pielgrzymów. Do dnia dzisiejszego większość mieszkańców to Polacy (podobnie zresztą jak w całej okolicy). Dominują osoby starsze. Młodzież wybiera miasto, a kolejne domy albo popadają w ruinę, albo są zagospodarowywane przez kołchoz lub kompleks na potrzeby mieszkaniowe własnych pracowników.

Stare Wasiliszki

Stare Wasiliszki

SOPOĆKINIE

Sopoćkinie – dawne miasto, obecnie osiedle typu miejskiego na Białorusi w rejonie grodzieńskim obwodu grodzieńskiego, oddalone o 26 km od Grodna. Znajduje tu się rzymskokatolicka parafia p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jozafata Kuncewicza. Zostaliśmy zakwaterowani w Diecezjalnym Domu Miłosierdzia. Dom jest po remoncie. Bardzo elegancki i wygodny dla pielgrzymów. Przy posiłku odwiedził naszą grupę ks. dr Roman Raczko dyrektor Diecezjalnego Caritasu diecezji grodzieńskiej. Przedstawił historię obiektu, w którym mamy nocleg oraz zapoznał ze swoim projektem dot. budynku obok który zostanie wyremontowany na potrzeby seniorów. Dom Seniora Caritas będzie placówką komfortową dla około 45-50 pensjonariuszy.  Wieczór zakończył się radośnie przy śpiewie i grze na akordeonie przez ks. Mariana Kopko. Były śpiewane piosenki religijne, patriotyczne i ludowe.

Kolejny dzień pielgrzymki (14 września 2019 r.) rozpoczęty Mszą św. oraz wyjazdem na Kanał Augustowski. Białoruska część kanału jest cennym ekosystemem i przedłużeniem znajdującej się na terytorium Polski Puszczy Augustowskiej, którą nazywa się zielonymi płucami Europy. Jest tu wiele roślin i ptaków, które zostały wpisane na Listę Gatunków Zagrożonych.

Następnym punktem programu pielgrzymkowego są Bohatyrowicze – wieś położona w powiecie grodzieńskim województwa trockiego.

BOHATYROWICZE, GRODNO

W Bohatyrowiczach rozgrywa się akcja Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej. Tam też kręcono zdjęcia do filmowej adaptacji. W pobliżu miejscowości, na skarpie nadniemeńskiej, znajduje się krzyż Jana i Cecylii, powieściowej pary małżonków, którzy mozolną pracą mieli dać początek historii Bohatyrowicz. W Bohatyrowiczach, nazywanych niezmiennie przez żyjących tam Polaków okolicą szlachecką, mieszka jeszcze kilka starszych osób, wśród nich Pani Teresa Bohatyrowicz. Przy grobie odśpiewaliśmy My chcemy Boga, odmówiliśmy koronkę, zapalony został znicz. Przyszła do nas pani Irena wraz ze swoim wnuczkiem.

Przejazd do Grodna – historię miasta w autokarze przedstawił Pan Andrzej. Trafiliśmy na obchody święta Miasta. Tłumy ludzi: mieszkańców i przyjezdnych. Na ulicach różnorodne kramy, w większości prezentowano rękodzieła z różnych regionów. Przepiękne wyroby. Spacer po Grodnie pod przewodnictwem Pana Andrzeja Wronki. Zwiedziliśmy  cmentarz  Farny w Grodnie znany od końca XVIII wieku. Był pierwszą nekropolią, którą umieszczono poza ówczesnymi granicami miasta. Cmentarz ten jest jeszcze nazywany komunalnym, miejskim. Pod względem znaczenia historycznego i artystycznego można go porównać z wileńską Rossą i lwowskim Łyczakowem. Grodzieńska nekropolia katolicka nie jest jednak chroniona przez prawo. Odwiedziliśmy grób Elizy Orzeszkowej i Stanisława Nachorskiego (polski adwokat i działacz społeczny związany z Grodnem – drugi mąż Elizy Orzeszkowej) oraz kwaterę poległych obrońców Grodna.

BARANOWICZE

Nawiedziliśmy Kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego.  Proboszcz ks. Witalij Nowak przedstawił nam rys historyczny świątyni. W roku 1923 zorganizowano komitet budowy Kościoła. Rozebrano kapliczkę. Wybudowano drewniany Kościół, który w 1925 r został konsekrowany. W Białorusi jest wolność religii ale są równi i równiejsi. Ksiądz może odprawiać Mszę św., tam gdzie jest zarejestrowany. Nie może odprawiać Mszy św. w innym Kościele, wejść do szkoły, pójść do chorego. Ksiądz z zagranicy, aby odprawić Mszę św. musi mieć zezwolenie. W Baranowiczach są 4 parafie prawosławne, buduje się następną. Między parafiami katolickimi i prawosławnymi brakuje wzajemnych kontaktów. W parafiach prawosławnych jest bardzo mały procent wiernych, bo dużo przeszło na katolicyzm. Nauka religii odbywa się przy Kościele.

BRZEŚĆ

Nawiedziliśmy kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego zlokalizowany przy ul. Lenina. Historię świątyni przedstawił nam proboszcz ks. Jerzy Chiniewicz. Rok budowy 1856 r. Jest najstarszym Kościołem w mieście. W 1948 r. Kościół został zamknięty. Powstało Muzeum przyrodnicze. Dobudowano II piętro naruszając strukturę Kościoła. W 1959 r. odzyskano Kościół bardzo zniszczony. Rozpoczęto jego remont.  Obecne wyposażenie przywieziono z różnych stron. Dopiero w 1991 r. Kościół rozpoczął działalność duszpasterską. Odzyskiwanie Kościoła było bardzo trudne i długotrwałe, uzależnione od Moskwy. W 1996 r. obraz MB Brzeskiej został koronowany papieskimi koronami.  Brześć liczy 300 tysięcy mieszkańców – katolików jest zaledwie: 1%.  Granicę  Polską przekraczamy spokojnie bez problemu. Po opuszczeniu granicy jedziemy do  Kodnia.

KODEŃ

Nawiedzamy sanktuarium NMP Kodeńskiej – Matki Jedności. Poznajemy historię  związaną z powstaniem i rozwojem świątyni. W kaplicy rekolekcyjnej O. Jan Klubek przedstawił nam historię obrazu Matki Bożej Kodeńskiej.

Na obiadokolację i nocleg jedziemy do Pratulina – do Domu Pielgrzyma im. Jana i Dory Fedoruk (fundatorzy). Atutem Domu Pielgrzyma obok jego nowoczesności jest bliskość Sanktuarium Błogosławionych Męczenników Podlaskich w Pratulinie walczących o wiarę oraz położenie w malowniczym zakątku naszej Ojczyzny – nad samym Bugiem – gdzie przyroda jest jeszcze nietknięta współczesnością.

Po posiłku spotkaliśmy się w Sanktuarium p.w. św. św. Piotra i Pawła z proboszczem ks. kanonikiem Jackiem Guzem, który bardzo dokładnie przedstawił historię katolików i unitów podlaskich. 17 września 2019 r. po Mszy św. w Pratulinie – w Sanktuarium Błogosławionych 13 Męczenników Walczących o Wiarę – z podlaskiego sanktuarium – zaczęliśmy powrót do domów.

Państwo Hanna i Zenon Kędziora z Jeleniej Góry podsumowując pielgrzymkę napisali: pomimo bogatego programu nie było zmęczenia i nudy. W autokarze nie było zmarnowanego czasu. Były różne ciekawe informacje dotyczące zwiedzanych obiektów.  Była modlitwa: codziennie Godzinki, Różaniec, Koronka do Miłosierdzia Bożego. Były ciekawe filmy;  zwłaszcza te które dotyczyły okresu wojennego. Było dużo pięknych pieśni i piosenek w wykonaniu pielgrzymów. Pielgrzymi zdyscyplinowani. Kierowcy Krzysztof i Tomasz świetni:  jazda szybka i bezpieczna. Pokonali oni trasę ok.3600 km. Bardzo pomocni byli przy pakowaniu naszych bagaży. Kapłani okazali się świetnymi uczestnikami: radośni i zdyscyplinowani.  Byli dla wszystkich pątników dobrym przykładem; Ks. Edward Bigos z Kamiennej Góry,  Ks. Zenon Gąska z Kudowy Zdroju,  Ks. Wiesław Brachuc z Gdańska,  Ks. .Bolesław Sylwestrzak z Malczyc,  Ks. Józef Juźków z Rosochatej, Ks. Jerzy Jerka z Krzeszowa

Pan Józef  Wilczak – przewodnik pielgrzymki wykazał się wiedzą, erudycją i zdolnościami organizacyjnymi, Pani Regina w Wilnie i Pan Andrzej Wronka na Białorusi  wnieśli dużo wiedzy powiązanej z codziennym  życiem ludności Kresów,  Ks. Marian – kustosz z Krzeszowa wykonywał obowiązki organizatora w sposób dyskretny, niezawodny i życzliwy.

Dziękujemy Panu  Bogu za dobrą pogodę, za ustrzeżenie nas przed złymi zdarzeniami. Czekamy na dalsze programy pielgrzymkowe. Serdecznie dziękujemy organizatorom i kierowcom oraz wszystkim pielgrzymom za przeżyty czas .

 

Hanna i Zenon Kędziora
z Jeleniej Góry

Zdjęcie w nagłówku: Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie

arrow_back_ios

Poprzedni artykuł:
Ćwiczenia obronne "Wrzesień 2019"

Następny artykuł:
Wywiad z ks. Marianem Kopko n.t. Pielgrzymki Żywego Różańca

arrow_forward_ios
Logo-Krzeszow-braz

Strona domowa

Sklep online

Zapraszamy do sklepu internetowego:

sklep opata

Msze Święte

Niedziele i święta:

7.30 (w kościele pw. św. Józefa),
10.00, 12.00 i 17.00

W tygodniu:

Od 1 maja do 31 października:
7.00, 12.00 i 18.00

Od 1 listopada do 30 kwietnia:
7.00 i 17.00

więcej

Kontakt

Plac Jana Pawła II 3
58-405 Krzeszów

Telefon: +48 75 742 32 79

E-mail: biuro@opactwo.eu

więcej

Znajdź nas